ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺗﺎ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﻮﺩ؛ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻤﮑﺘﯽ ﭼﻮﺑﯽ؛ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﯾﮏ ﺁﺏ ﻧﻤﺎﯼ ﺳﻨﮕﯽ. ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺍﺯ ﺩﺧﺘﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪ: -ﻏﻤﮕﯿﻨﯽ؟ -ﻧﻪ. -ﻣﻄﻤﺌﻨﯽ؟ -ﻧﻪ. -ﭼﺮﺍ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ -ﺩﻭﺳﺘﺎﻡ ﻣﻨﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻥ. -ﭼﺮﺍ؟ -ﺟﻮﻥ ﻗﺸﻨﮓ ﻧﯿﺴﺘﻢ. -ﻗﺒﻼ ﺍﯾﻨﻮ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻦ؟ -ﻧﻪ. -ﻭﻟﯽ ﺗﻮ ﻗﺸﻨﮓ ﺗﺮﯾﻦ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺩﯾﺪﻡ. -ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﯽ؟ -ﺍﺯ ﺗﻪ ﻗﻠﺒﻢ ﺁﺭﻩ ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﭘﯿﺮﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺩﻭﺳﺘﺎﺵ ﺩﻭﯾﺪ؛ﺷﺎﺩ ﺷﺎﺩ. ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﭘﯿﺮ ﻣﺮﺩ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﺵ ﺭﺍ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩ؛ﮐﯿﻔﺶ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ؛ﻋﺼﺎﯼ ﺳﻔﯿﺪﺵ ﺭﺍ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ!!! http://www.roz2pix.rozblog.com

ادامه مطلب...

تاریخ: پنج شنبه 9 تير 1390برچسب:داستان عاشقانه,رمان عاشقانه,داستان غمگین,داستان غمگین عاشقانه,داستان فلسفی,داستانک عاشقانه,عشق,داستان گریه دار,داستان عاشقانه,

،ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﯽ ﻣﯿﮕﺬﺷﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﺁﺑﯽ ﻗﻄﻌﻪ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﺒﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ،ﯾﮏ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﺁﺑﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺷﯿﺎﺭ ﮐﻮﭼﮏ.ﺯﻣﺎﻥ ﻣﯿﮕﺬﺷﺖ ﻭ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﺁﺑﯽ ﮐﻮﭼﮏ،ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽ ﺷﺪ.ﻫﺮ ﭼﻘﺪﺭ ﮐﻪ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﻣﯿﺸﺪ ﺷﻌﺎﻉ ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯿﺸﺪ ﻭ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﺷﯿﺎﺭ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻓﻀﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﯿﺰ ﺑﯿﺸﺘﺮ.ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﻓﻀﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺯﯾﺎﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﮐﻪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻍ ﭘﺪﺭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ:ﭘﺪﺭ ﺷﻤﺎ ﭼﺮﺍ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﻧﺪﺍﺭﯾﺪ؟ ﭘﺪﺭ ﮔﻔﺖ:ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﻧﻪ،ﻗﻄﻌﻪ ﮔﻤﺸﺪﻩ.ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮﺩ ﻗﻄﻌﻪ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺩﺍﺷﺘﻢ، ﻣﺎﺩﺭﺕ ﻗﻄﻌﻪ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﯼ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﻭ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺷﺪﻡ.ﯾﮏ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﮐﺎﻣﻞ.ﭘﺴﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺟﺴﺖ ﻭ ﺟﻮﯼ ﻗﻄﻌﻪ ﯼ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺁﻏﺎﺯ ﮐﺮﺩ. ﺭﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﺭﺳﯿﺪ ﺷﻌﺎﻉ ﻭ ﺯﺍﻭﯾﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺟﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﻣﺸﮑﻞ ﺁﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﺯﺭﺩ ﺑﻮﺩ. ﺩﺍﯾﺮﻩ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺜﻠﺚ ﺭﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﻓﻀﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻗﻄﻌﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﻧﮕﺎﺭﻧﮓ ﮐﻮﭼﮏ ﭘﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﺩﺍﯾﺮﻩ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺟﺴﺖ ﻭ ﺟﻮ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻗﻄﻌﻪ ﻣﺮﺑﻊ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺭﺳﯿﺪ،ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﻗﻄﻌﻪ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﻣﻦ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪﯾﺪ؟ ﻗﻄﻌﻪ ﻣﺮﺑﻊ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ-ﻭﻟﯽ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺑﻊ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﻭ ﻗﻄﻌﻪ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﯼ ﻣﻦ ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﯾﺮﻩ-ﻣﻦ ﺍﻭﻝ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻗﺴﻤﺘﯽ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﺎﻥ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﺮﺑﻊ ﻗﺮﻣﺰ ﺁﻣﺪ. ﻗﻄﻌﻪ ﯼ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺍﻭ ﻣﺮﺑﻊ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﮔﻮﻝ ﺧﻮﺭﺩﻡ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﻓﻀﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﻭ ﮐﺮﺩﻡ،ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﺩﺍﺩﻡ ﻭ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻓﻀﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﺮﺑﻊ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻡ.ﻭﻟﯽ ﺍﻭ ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺁﺑﯽ،ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺨﻮﺭﺩﯾﻢ.ﺍﮐﻨﻮﻥ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﻢ.ﻣﻦ ﻗﻄﻌﻪ ﯼ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﯼ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ.ﺩﺍﯾﺮﻩ ﮐﻪ ﺩﯾﺪ ﻗﻄﻌﻪ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺳﻌﯽ ﮐﺮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺧﻮﺩ ﺟﺎ ﺩﻫﺪ ﺍﻣﺎ ﻧﺸﺪ،ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻃﻨﺎﺏ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺖ ﻭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻗﻄﻌﻪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ﺑﺪ ﻗﻮﺍﺭﻩ ﺷﺪﻥ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﺳﺨﺘﯿﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﺭﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭﻟﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺭﺍ ﻧﺪﯾﺪ ﻭ ﺩﺍﺧﻞ ﺁﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﮔﯿﺮ ﮐﺮﺩ.ﺑﺨﺖ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺭﻭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﻄﻌﻪ ﯼ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺍﺵ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﻻﯼ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﯿﺮ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﻗﻄﻌﻪ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺮﻭﻡ ﻭ ﮐﻤﮏ ﺑﯿﺎﻭﺭﻡ.ﻗﻄﻌﻪ ﯼ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺭﻓﺖ ﻭ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ.ﺩﺍﯾﺮﻩ ﻫﻢ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﯿﻀﯽ ﺷﺪ(ﻻﻏﺮ ﺷﺪ. ) ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺯ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﯿﺎﯾﺪ.ﺩﻟﺶ ﺷﻮﺭ ﻣﯿﺰﺩ ﮐﻪ ﻧﮑﻨﺪ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻗﻄﻌﻪ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮ ﺭﻓﺖ.ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ. ﮐﺎﺵ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺍﻭ ﺭﺍ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ. ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﺗﻤﻮﻡ ﻣﯿﺸﻪ ﻭﻟﯽ ﻭﻗﺘﯽ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺍﯾﻨﻮ ﺧﻮﻧﺪ ﮔﻔﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﻣﺮﺩﯾﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ ﺟﻮﺭﺍﯾﯽ ﺩﺳﺖ ﺑﺒﺮﯾﻢ ﺗﻮ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻣﻨﻢ ﺑﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﯼ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﻩ ﯾﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺮﺍﺵ ﻣﯿﺬﺍﺭﻡ:ﭘﺲ ﻫﻤﯿﻨﺠﻮﺭ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻗﻄﻌﻪ ﻣﺜﻠﺚ ﻫﻤﺮﻧﮓ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺳﯿﺪ. ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺣﺎﺿﺮﯼ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﯽ.ﻗﻄﻌﻪ ﻣﺜﻠﺚ ﻫﻢ ﮔﻔﺖ ﺍﮔﻪ ﻣﻨﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﯼ ﺁﺭﻩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﻗﻄﻌﻪ ﻣﺮﺑﻊ ﺯﺭﺩ ﻗﻄﻌﻪ ﺍﯼ ﻫﻤﺮﻧﮓ ﺧﻮﺩﺵ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻗﻄﻌﻪ ﻣﺮﺑﻊ ﺁﺑﯽ ﺑﻬﻢ ﺯﺩ ﺣﺎﻻ ﻓﻄﻌﻪ ﻣﺮﺑﻊ ﺁﺑﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺳﺰﺍﯼ ﺧﯿﺎﻧﺘﺶ ﺑﻪ ﺩﺍﯾﺮﻩ ﺍﺳﺖ.http://www.roz2pix.rozblog.com

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 16 خرداد 1390برچسب:داستان عاشقانه,داستان عاشقانه جدید,داستان غمگین,داستانک عاشقانه,داستان با حال عاشقانه,داستان غم,داستان های باحال,داستان جدید,داستان عشق,داستان عاشقی,داستانک عاشقانه جدید,

http://www.roz2pix.rozblog.com

ادامه مطلب...

تاریخ: جمعه 13 خرداد 1390برچسب:داستان عاشقانه,داستان مادر,داستان عشق مادر,داستان عاشقانه جدید,داستان عاشقانه 90,داستان عاشقانه,داستان غمگین,داستانک عاشقانه,داستان باحال عاشقانه,عشق,عاشقانه,داستان عشق,داستان عشق واقعی مادر,داستان,داستانک,اس ام اس,داستان,داستان,داستنا,

)ﺩﺧﺘﺮ(ﺭﻭ ﺗﻮ ﯾﮏ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩ.ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ،ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯﭘﺴﺮﻫﺎ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺍﻭ)ﭘﺴﺮ(ﮐﺎﻣﻼ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺑﻬﺶ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ. ﺁﺧﺮ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ،ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﯿﺪﻥ ﯾﮏ ﻗﻬﻮﻩ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩ،ﺩﺧﺘﺮﺷﮕﻔﺖﺯﺩﻩ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺍﺩﺏ،ﺩﻋﻮﺗﺶ ﺭﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ. ﺗﻮﯼ ﯾﮏ ﮐﺎﻓﯽ ﺷﺎﭖ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ،ﭘﺴﺮ ﻋﺼﺒﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻪ، ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ،“ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻩ ﺑﺮﻡ ﺧﻮﻧﻪ”… ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﭘﺴﺮ ﭘﯿﺶ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﻭ ﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩ، “ﻣﯿﺸﻪ ﻟﻄﻔﺎ ﯾﮏ ﮐﻢ ﻧﻤﮏ ﺑﺮﺍﻡ ﺑﯿﺎﺭﯼ؟ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﺮﯾﺰﻡ ﺗﻮ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﻡ.”ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺶ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻧﺪ،ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺒﻪ!ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﻧﻤﮏ ﺭﻭ ﺭﯾﺨﺖ ﺗﻮﯼ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﺵ ﻭ ﺍﻭﻧﻮ ﺳﺮﮐﺸﯿﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼ ﭘﺮﺳﯿﺪ“ ،ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟”ﭘﺴﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ“ ،ﻭﻗﺘﯽ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﮐﻮﭼﯿﮑﯽ ﺑﻮﺩﻡ،ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺩﺭﯾﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ،ﺑﺎﺯﯼ ﺗﻮ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ، ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﻣﺰﻩ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﻭ ﺑﭽﺸﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﺰﻩ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ.ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻡ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺑﭽﮕﯽ ﺍﻡﻣﯽ ﺍﻓﺘﻢ،ﺯﺍﺩﮔﺎﻫﻢ،ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻬﺮﻣﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ،ﺑﺮﺍ ﻭﺍﻟﺪﯾﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.”ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ،ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﺵ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﺷﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﺷﺪﯾﺪﺍ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ.ﯾﮏ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺍﺯ ﺗﻪ ﻗﻠﺒﺶ.ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﯿﺶ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺯﺑﻮﻥ ﺑﯿﺎﺭﻩ،ﺍﻭﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮﺩﯼ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﺷﻪ،ﻫﻢ ﻭ ﻏﻤﺶ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﺷﻪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﺵ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮﻩ…ﺑﻌﺪ ﺩﺧﺘﺮ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩ،ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺩﻭﺭﺵ، ﺑﭽﮕﯿﺶ ﻭ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﺵ. ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺭ ﻟﯿﻨﮏ ﺯﯾﺮ ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩ،ﺷﺮﻭﻉﺧﻮﺑﯽ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ.ﺍﻭﻧﻬﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ. ﺩﺧﺘﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻭﻥ ﻣﺮﺩﯾﻪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﺗﺶ ﺭﻭ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ: ﺧﻮﺵ ﻗﻠﺒﻪ،ﺧﻮﻧﮕﺮﻣﻪ ﻭ ﺩﻗﯿﻖ.ﺍﻭﻥ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺧﻮﺑﻪ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﻟﺶ ﺑﺮﺍﺵ ﺗﻨﮓ ﻣﯿﺸﻪ!ﻣﻤﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ!ﺑﻌﺪ ﻗﺼﻪ ﻣﺜﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﯼ ﻋﺸﻘﯽ ﺯﯾﺒﺎ ﺷﺪ، ﭘﺮﻧﺴﺲ ﺑﺎ ﭘﺮﻧﺲ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ….ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻗﻬﻮﻩ ﺑﺮﺍﺵ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨﻪ ﯾﮏ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﻤﮏ ﻫﻢ ﺩﺍﺧﻠﺶ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺖ،ﭼﻮﻥ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ،ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺖ،ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻥ ﮔﺬﺍﺷﺖ” ،ﻋﺰﯾﺰﺗﺮﯾﻨﻢ، ﻟﻄﻔﺎ ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺶ،ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺩﺭﻭﻍ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺭﻭ ﺑﺒﺨﺶ.ﺍﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ—ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ.ﯾﺎﺩﺕ ﻣﯿﺎﺩ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻗﺮﺍﺭﻣﻮﻥ ﺭﻭ؟ ﻣﻦ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﺩﺍﺷﺘﻢ،ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﯾﮏ ﮐﻢ ﺷﮑﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ،ﺍﻣﺎ ﻫﻮﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻤﮏ.ﺑﺮﺍﻡ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﺣﺮﻓﻢ ﺭﻭ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻡ.ﻫﺮﮔﺰ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻤﻮﻥ ﺑﺎﺷﻪ!ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺖ ﻫﺎ ﺗﻼﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺭﻭ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ،ﺍﻣﺎ ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ،ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺖ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﻬﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﮕﻢ…ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻡ ﻭ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺭﻭ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ،ﻣﻦ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ،ﭼﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪﻣﺰﻩ ﺍﺳﺖ…ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﺧﻮﺭﺩﻡ! ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ،ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﯿﺰﯼ ﺗﺎﺳﻒ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﺮﺩﻡ.ﺗﻮ ﺭﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻨﻪ.ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺸﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩﻗﻬﻮﻩﻧﻤﮑﯽ ﺑﺨﻮﺭﻡ. ﺍﺷﮏ ﻫﺎﺵ ﮐﻞ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﻭ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩ.ﯾﻪ ﺭﻭﺯ،ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪ” ،ﻣﺰﻩ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﺍﻭﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ “ﺷﯿﺮﯾﻨﻪ”http://www.roz2pix.rozblog.com

ادامه مطلب...

تاریخ: سه شنبه 10 خرداد 1390برچسب:داستان عاشقانه,داستان غمگین,داستان گریه دار,داستانک عاشقانه,داستان باحال,

ﭘﺴﺮ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺯﯾﺮ ﺳﺮﻡ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ.ﭼﯿﺰﯼ ﯾﺎﺩﺵ ﻧﺒﻮﺩ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺸﻪ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻡ ﺍﺯ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺶ ﺟﻠﻮ ﮔﯿﺮﯼ ﮐﺮﺩ. ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻭ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﺩﺳﺖ ﭘﺪﺭﺵ ﺑﻮﺩ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﭘﺪﺭ ﺭﻭ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﻧﺪﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﺪﺭ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺗﺴﺒﯿﺢ ﭼﻮﺑﯽ ﻗﺸﻨﮕﺶ ﺗﻮﯼ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﺒﻨﻢ ﺍﺷﮑﺶ ﺭﯾﺶ ﺳﻔﯿﺪﺷﻮ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻪ ﮐﻪ ﭘﺪﺭ ﺑﻬﺶ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﺁﺭﻭﻡ ﺳﺮﺟﺎﺵ ﺑﺨﻮﺍﺑﻪ ﺁﺧﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﺻﻼ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﺤﺖ ﻫﯿﭻ ﻓﺸﺎﺭﯼ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﮕﯿﺮﻩ ﭘﺴﺮ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺣﺮﻑ ﭘﺪﺭ ﺭﻭ ﮔﻮﺵ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﺭﻭﻡ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺑﺮﺩ. ﻭﻗﺘﯽ ﭼﺸﻤﺎﺷﻮ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﺩﯾﺪ ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﭘﺪﺭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮﺷﻦ ﻣﺎﺩﺭ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝ ﺍﺷﮏ ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﭘﺪﺭ ﺍﯾﻨﺒﺎﺭ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﮐﻨﻪ.ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ:ﺗﻮ ﺍﺻﻼ ﻓﮑﺮﺷﻮ ﻧﮑﻦ ﻫﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ.ﻣﺎﺩﺭ ﺍﯾﻨﻮ ﮔﻔﺘﻮ ﻧﻢ ﻧﻢ ﺍﺷﮑﺶ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺳﯿﻞ ﺷﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﭘﺪﺭ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺮﺩﺵ ﺗﺎ ﮐﻤﯽ ﺁﺭﻭﻣﺶ ﮐﻨﻪ.ﺗﻮﯼ ﺫﻫﻦ ﭘﺴﺮ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﯼ ﻣﺎﺩﺭ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﯿﺸﺪ ﮐﻪ:ﺗﻮ ﺍﺻﻼ ﻓﮑﺮﺷﻮ ﻧﮑﻦ ﻫﺮ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻟﯽ ﻫﺮﭼﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻣﻌﻨﯽ ﺣﺮﻑ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﻭ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﯿﺪ. ﺁﻗﺎﯼ ﺩﮐﺘﺮ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮﺵ ﯾﻪ ﮐﻢ ﺧﻮﺵ ﻭ ﺑﺶ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺭﻓﺖ ﺳﺮﺍﻍ ﻣﻌﺎﯾﻨﻪ ﺑﻌﺪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﭘﺴﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﭘﺴﺮ ﻗﻮﯼ ﺍﯼ ﻫﺴﺘﯽ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﯿﺘﻮﻧﯽ ﺑﺮﯼ ﺧﻮﻧﺘﻮﻥ.ﭘﺴﺮ ﯾﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮐﻤﺮﻧﮓ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺩﮐﺘﺮ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮﺩ.ﻣﺎﺩﺭ ﻭ ﭘﺪﺭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻕ.ﭘﺴﺮ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺩﯾﺪﻧﺸﻮﻥ ﮔﻔﺖ:ﭘﺲ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﻣﺎﺩﺭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺯﺩ ﺯﯾﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﻓﺖ ﺑﯿﺮﻭﻥ.ﭘﺪﺭ ﮔﻔﺖ:ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻮﺩﯼ ﺍﻭﻣﺪ.ﭘﺴﺮ ﺑﺎﻭﺭﺵ ﻧﺸﺪ ﭼﻮﻥ ﻭﺟﻮﺩﺷﻮ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺑﻮﯼ ﺗﻨﺶ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻣﯿﺪﺍﺩ.ﺑﻪ ﭘﺪﺵ ﮔﻔﺖ:ﭘﺪﺭ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﺷﺎﺩﯼ ﻧﯿﻮﻣﺪﻩ ﻣﻦ ﺗﻮﯾﻪ ﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ ﺑﻮﺩﻡ ﺣﺎﻻ....ﺗﺎ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﻘﯿﻪ ﯼ ﺣﺮﻓﺸﻮ ﺑﺰﻧﻪ ﭘﺪﺭ ﺑﺮﮔﺸﺖ.ﻭﻗﺘﯽ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﺣﺮﻓﻮ ﺑﺸﻨﻮﻩ ﭘﺴﺮ ﻫﻢ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪ.ﻓﺮﺩﺍ ﭘﺪﺭﺍﻭﻣﺪ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ.ﭘﺪﺭ ﮐﻤﮑﻪ ﭘﺴﺮﺵ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﻟﺒﺎﺳﺎﺷﻮ ﺑﭙﻮﺷﻪ ﺗﺎ ﺑﺮﻥ ﺧﻮﻧﻪ.ﻭﻗﺘﯽ ﺭﺳﯿﺪ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻟﺶ ﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﯿﺪﻧﺶ.ﺍﺯ ﺑﻮﯼ ﺍﺳﻔﻨﺪ ﺑﺪﺵ ﻣﯿﻮﻣﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﻦ ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﺍﺳﻔﻨﺪ ﺑﺮﺍﺵ ﺩﻭﺩ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺩﺭ ﻋﻮﺽ ﻣﺎﺩﺭ ﺗﺎ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺧﻮﻧﻪ ﯾﮏ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﺍﺳﻔﻨﺪ ﺩﻭﺩ ﮐﺮﺩ ﭘﺴﺮ ﺍﺯ ﺩﻭﺩ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯿﻮﻣﺪ ﻭﻟﯽ ﮔﺎﻫﯽ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻓﻘﻂ ﮔﺎﻫﯽ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻭﻗﺖ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﭘﯿﭗ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪ.ﭘﺴﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻫﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﺩﺭﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﯾﺪ ﮐﻪ ﯾﺪﻓﻪ ﺩﯾﺪ ﺭﻧﮕﻪ ﻫﺮ ﺩﻭﺷﻮﻥ ﭘﺮﯾﺪ ﻭ ﺯﻭﺩ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﭘﺴﺮ ﺭﻓﺘﻦ ﺑﯿﺮﻭﻥ. ﺍﺧﻼﻗﺶ ﻃﻮﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﻣﯿﺸﺪ ﻭﻟﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻋﺎﺩﯼ ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺖ.ﺩﺍﺩ ﺯﺩ.ﺗﻠﻔﻨﻮ ﺑﯿﺎﺭﯾﺪ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻗﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﭘﺲ ﺍﯾﻦ ﺷﺎﺩﯾﻪ ﺑﯽ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﮐﺠﺎﺳﺖ.ﻣﺎﺩﺭ ﺍﻭﻣﺪ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻗﺶ.ﯾﻪ ﮐﻢ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺭﻓﺖ ﻭﻟﯽ ﺣﺮﻑ ﺍﺻﻠﯽ ﺭﻭ ﻧﺰﺩ ﺑﻌﺪﺵ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ.ﭘﺴﺮ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺗﻮﯼ ﺭﺧﺖ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪ.ﮐﻪ ﯾﺪﻓﻪ ﺭﻓﺖ ﺗﻮﯼ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﺵ: ***************************************************************************************** ﯾﺎﺩ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺩﻝ ﻧﻪ ﺻﺪ ﺩﻝ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺎﺩﯼ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﺑﺎ ﺷﺎﺩﯼ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩﻩ ﻋﺸﻖ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺷﺎﺩﯼ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﻣﻦ ﺍﻫﻞ ﺍﯾﻦ ﺟﻮﺭ ﭼﯿﺰﺍ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﻭﻟﯽ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﺑﺮﺍﻡ ﻓﺮﻕ ﻣﯿﮑﻨﯽ.ﺁﺧﻪ ﺍﻭﻧﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﺩﺍﺷﺘﻦ.ﺩﻓﻌﻪ ﯼ ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﺵ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺧﻮﻧﺸﻮﻥ ﭘﺴﺮ ﺗﻮﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ:ﺑﯿﺎ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻗﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺎﺩﯼ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻗﺶ ﻭ ﺩﺭﻭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ.ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ: ﻓﮑﺮﺍﺗﻮ ﮐﺮﺩﯼ؟ﺷﺎﺩﯼ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﭼﯿﻪ؟ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻧﻪ!ﺷﺎﺩﯼ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﻣﻨﻢ ﻋﺎﺷﻘﻪ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﻭﻟﯽ.......ﭘﺴﺮ ﺣﺮﻓﺸﻮ ﺑﺮﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﭼﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﮕﯽ.ﺩﺭﮐﺖ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺗﻮ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﻭ.........ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺷﺎﺩﯼ ﺣﺮﻓﺸﻮ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ:ﺍﻻﻥ ﻣﯿﮕﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ.ﭘﺴﺮ ﺷﺎﺩﯼ ﺭﻭ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ.ﺷﺎﺩﯼ ﺍﻭﻟﺶ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺗﻮﯼ ﺑﻐﻞ ﭘﺴﺮ ﺑﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺍﺗﺎﻗﻮ ﺑﺎﺯ ﮐﻨﻪ ﻭﻟﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﻭﻧﻢ ﭘﺴﺮﻭ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻭﻧﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩ.ﯾﻪ ﺩﻓﻌﻪ ﯾﻪ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺍﻭﻣﺪ!!!ﺷﺎﺩﯼ ﺷﺎﺩﯾﯿﯿﯿﯿﯿﯿﯽ ﺑﯿﺎ ﻣﯿﺨﻮﺍﯾﻢ ﺑﺮﯾﻢ. ﻫﺮ ﺩﻭﺷﻮﻥ ﺗﺮﺳﯿﺪﻥ ﻭﻟﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﺷﮑﺎﺷﻮﻧﻮ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﻥ.ﺷﺎﺩﯼ ﯾﻪ ﺑﻮﺳﻪ ﯼ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺎﯼ ﭘﺴﺮ ﮐﺎﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺍﺯ ﭘﺴﺮ ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮﺩ.ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﻭﻣﺪ ﻭ ﭘﺴﺮﻡ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺵ ﺍﺯ ﺍﺗﺎﻕ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﻭﻣﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﻨﻪ.ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺍﻭﻥ ﺷﺐ ﭘﺴﺮ ﺭﻓﺖ ﭘﯿﺶ ﻣﺎﺩﺭﺵ.ﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺩﺭ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻢ؟ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ:ﺁﺭﻩ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺑﮕﻮ.ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ:ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ......ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ.......ﻫﯿﭽﯽ ﻭﻟﺶ ﮐﻦ.ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ:ﭼﺮﺍ ﭘﺴﺮﻡ؟ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ:ﺑﻌﺪﺍ ﻣﯿﮕﻢ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻗﺶ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ10 –15ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺩﺭ ﺯﺩ ﻭ ﺍﻭﻣﺪ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻕ.ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ: ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﯽ ﭼﯽ ﺑﮕﯽ!!!ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺷﺎﺩﯼ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯽ!!!ﭘﺴﺮ ﺍﺯ ﺗﻌﺠﺐ ﺩﺍﺷﺖ ﺷﺎﺥ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻭﺭﺩ. ﭘﺴﺮﮔﻔﺖ:ﻣﺎﺩﺭ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﯾﺪ؟ﻣﺎﺩﺭ ﮔﻔﺖ: ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻥ ﺍﺯ ﺍﺷﮏ ﭼﺸﻤﺎﺗﻮﻥ ﻭ ﺭﮊﻟﺐ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺎﺕ ﺑﻮﺩ!!!ﭘﺴﺮ ﺳﺮﺥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺍﺯ ﻃﺮﻓﯽ ﺧﻮﺑﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻦ ﺟﺮﯾﺎﻧﻮ ﻭ ﺭﺍﺑﻄﺸﻮﻧﻮ ﺍﻭﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻦ ﻣﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻥ........... ﻣﺎﺩﺭ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ:ﻓﻘﻂ ﺭﺍﺑﻄﺘﻮﻥ ﻃﻮﺭﯼ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﻦ ﻭ ﭘﺪﺭﺕ ﻭ ﭘﺸﯿﻤﻮﻧﯽ ﺧﻮﺩﺗﻮﻥ ﺑﺸﯿﺪ.ﭘﺴﺮ ﻣﺎﺩﺭﺷﻮ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩ.ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺷﺎﺩﯼ ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺣﺮﻑ ﻣﯿﺰﺩﻥ. ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﻭ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯿﺮﻓﺘﻦ.ﯾﺎﺩﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﭘﺎﺭﮎ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﺧﺮﯾﺪﻥ ﺭﻓﺘﻦ ﯾﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﻠﻮﺗﻮ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﻪ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻦ ﻫﻢ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﺭﻭ ﺑﺨﻮﺭﻥ.ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻥ ﻭﻟﯽ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﺸﻮﻥ ﺷﺪﻥ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺑﺎﺷﻦ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﺁﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﻬﻤﯿﺪﻥ ﮐﻪ ﯾﻪ ﺧﺒﺮﯼ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﺁﺏ ﺷﺪﻩ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ!!!ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﺑﺮﺍﺷﻮﻥ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ. ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻨﺞ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺣﺮﻑ ﺯﺩﻧﺸﻮﻥ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺍﺻﻼ ﭼﯿﺰﯼ ﺍﺯ ﻓﯿﻠﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﻥ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﻮﻥ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺻﺪﺍﺷﻮﻥ ﺯﺩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﺎﻧﺲ ﺁﺧﺮ ﻫﻢ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻭﻧﺎ ﺗﺎﺯﻩ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﻪ ﺷﺶ ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻋﺖ ﺭﻭﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻫﺎﯼ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ.ﭘﺴﺮ ﻭ ﺷﺎﺩﯼ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺘﻦ ﺟﺪﺍ ﺑﺎﺷﻦ.ﻫﺮﻭﻗﺖ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻦ ﺑﺮﻥ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﭘﺴﺮ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﺮﺩﻥ ﻭ ﻫﺮ ﻭﻓﺖ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﯼ ﭘﺴﺮ ﻣﯿﺮﻓﺘﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺷﺎﺩﯼ ﺭﻭ ﻣﯿﺒﺮﺩﻥ. ﺷﺎﺩﯼ ﻭ ﭘﺴﺮ ﺑﻌﻀﯽ ﻭﻗﺘﺎ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﺸﺪﻥ ﺷﯿﻄﻮﻧﯽ ﻫﻢ ﻣﯿﮑﺮﺩﻥ!!!ﻭﻟﯽ ﻫﺮ ﺩﻭﺷﻮﻥ ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻦ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺍﻭﻧﺎ ﻓﻘﻂ ﻋﺸﻖ ﺣﮑﻢ ﻓﺮﻣﺎﺳﺖ ﻧﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﮔﯿﻪ.ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻮﺳﯿﺪﻥ ﻋﺸﻘﺖ ﻭ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩﻧﺶ ﭼﻪ ﺍﺷﮑﺎﻟﯽ ﻣﯿﺘﻮﻧﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ؟ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺷﯿﻄﻮﻧﯿﺎﺷﻮﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻨﺎ ﺧﺘﻢ ﻣﯿﺸﺪ!!!ﻫﻤﺶ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﯾﻨﺪﺷﻮﻥ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯿﮕﺮﻓﺘﻦ. ﭼﻄﻮﺭﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻦ ﮐﺠﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻦ ﻭ ﮐﻼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭼﯿﺰﺍ ﺩﯾﮕﻪ.ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎﺷﻮﻧﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩﻥ ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﮐﺎﻓﯽ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮﻭ ﻣﯿﺸﻨﺎﺧﺘﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺼﻮﺻﯿﺎﺕ ﻫﻢ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﻮﺩﻥ.ﭘﺴﺮ ﻫﻤﺶ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﻣﯿﺨﻮﻧﺪ: ﺍﯼ ﮔﻼﻟﻪ ﺍﯼ ﮔﻼﻟﻪ ﺩﯾﺪﻧﺖ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﺧﯿﺎﻟﻪ ﮔﻞ ﺻﺤﺮﺍ ﮔﻞ ﻻﻟﻪ ﮔﻞ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ،ﺗﻮ ﻻﻟﻪ ﺩﻝ ﺗﻮ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺻﻤﯿﻤﯽ ﻣﺜﻞ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺟﻨﻮﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﯾﻪ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻣﺜﻞ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺷﻤﺎﻟﻪ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﺗﻮ ﻣﺬﻫﺐ ﻣﻦ ﭼﯽ ﺣﺮﻭﻣﻪ ﭼﯽ ﺣﻼﻟﻪ ﺁﺏ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮ ﺣﺮﻭﻣﻪ،ﺟﺎﻡ ﻣﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺣﻼﻟﻪ ﺗﻮ ﺻﺪﺍﺕ ﺷﻮﺭ ﺗﺮﺍﻧﺴﺖ ﭘﺮ ﺯﻧﮕﻪ ﭼﻪ ﻗﺸﻨﮕﻪ ﺗﻮ ﻧﮕﺎﺕ ﺟﺎﺩﻭﯼ ﺷﻌﺮﻩ،ﭘﺮ ﺷﻮﺭﻩ،ﭘﺮ ﺣﺎﻟﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮﻡ ﺗﻮ،ﺟﺴﺘﺠﻮﻡ ﺗﻮ،ﮔﻞ ﺑﺎﻍ ﺁﺭﺯﻭﻡ ﺗﻮ ﺷﺐ ﺭﻭﺯ ﺑﺎ ﺗﻮﻗﺸﻨﮕﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﺤﺎﻟﻪ ﭘﺴﺮ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮﻭ ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﻣﯿﺨﻮﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩ ﺟﻮﻧﺸﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﺑﺪﻩ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﻫﻢ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﻣﯿﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﺭﺍ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺴﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻩ.ﭘﺴﺮ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﺶ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺯﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺭﻭﯾﺎ ﻫﺎﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﯿﺮﻭﻥ.ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩ ﺷﺎﺩﯼ ﻫﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﻩ ﺗﻠﻔﻦ ﺭﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻩ ﻧﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺩﺭ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﻭ ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭ ﺷﺎﺩﯼ ﺷﻨﯿﺪ!!! ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻣﯿﮕﻔﺖ:ﺷﻤﺎ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﯼ ﺍﯾﻦ ﺩﻭﺗﺎ ﺭﻭ ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﯿﺪ.ﻣﻦ ﻭ ﭘﺪﺭﺵ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﺐ ﻫﻔﺖ ﻣﯽ ﯾﺎﯾﻢ ﻭﻟﯽ ﭘﺴﺮﻣﻮ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ. ﭘﺴﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﭼﯿﻪ!!!ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﺒﺎ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﺵ ﺧﺮﺍﺏ ﺷﺪ.ﯾﺎﺩﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻦ.ﺗﻮﯼ ﭘﺎﺭﮎ. ﺷﺎﺩﯼ ﺍﺻﻼ ﺩﯾﺮ ﻧﻤﯿﻮﻣﺪ.ﺳﺎﻋﺖ 6ﺷﺪ ﻭﻗﺖ ﻗﺮﺍﺭﺷﻮﻥ ﻭﻟﯽ ﺷﺎﺩﯼ ﻧﯿﻮﻣﺪ.ﺳﺎﻋﺖ6:30ﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﺑﺎﺯﻡ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ ﺧﺒﺮﯼ ﻧﺸﺪ. ﺳﺎﻋﺖ7ﺷﺪ.ﺍﻧﻘﺪﺭ ﺣﻮﺍﺳﺶ ﭘﺮﺕ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﺎﺩﺵ ﻧﺒﻮﺩ ﺷﺎﺩﯼ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺭﻩ.ﯾﺪﻓﻪ ﯾﺎﺩﺵ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺯﻧﮓ ﺯﺩ.ﻭﻟﯽ ﺷﺎﺩﯼ ﺗﻠﻔﻦ ﺭﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﻤﯿﺪﺍﺩ. ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﺧﻮﻧﻪ ﯼ ﺷﺎﺩﯼ ﺑﺎﺯﻡ ﮐﺴﯽ ﺑﺮ ﻧﺪﺍﺷﺖ.ﺯﻧﮓ ﺯﺩ ﺧﻮﻧﺸﻮﻥ.ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﺗﻠﻔﻦ ﺭﻭ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ.ﮔﻔﺖ:ﺳﻼﻡ ﺩﺍﺩﺍﺵ.ﭘﺴﺮ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺪﻩ ﮔﻔﺖ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻫﺴﺖ. ﺧﻮﺍﻫﺮﺵ ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ.ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ:ﺧﺪﺍ ﺣﺎﻓﻆ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺭﻭ ﻗﻄﻊ ﮐﺮﺩ.ﺗﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ ﺗﻠﻔﻮﻧﺶ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﺭﺩ.ﻣﺎﻣﺎﻧﺶ ﺑﻮﺩ ﮔﻔﺖ ﺧﻮﺩﺗﻮ ﺑﺮﺳﻮﻥ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺷﺎﺩﯼ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ!!!ﭘﺴﺮ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﻮ ﺷﻨﯿﺪ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺍﺷﺖ ﻣﯿﻤﺮﺩ ﻭﻟﯽ ﻫﺮ ﻃﻮﺭ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩﺷﻮ ﺭﺳﻮﻧﺪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ.ﺷﺎﺩﯼ ﺭﻭ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﻭﻟﯽ ﺍﮔﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺳﺮﺵ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ؟ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﺴﺖ ﻓﮑﺮ ﺑﮑﻨﻪ ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭘﺪﺭﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﮔﻔﺖ ﭘﺴﺮﻡ ﺷﺎﺩﯼ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﮐﺮﺩﻩ.ﺧﻮﻧﺮﯾﺰﯼ ﻣﻐﺰﯼ ﺩﺍﺭﻩ.ﭘﺴﺮ ﺳﺮﺵ ﮔﯿﺞ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻮﺵ ﺭﻓﺖ. ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻮﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﺭﻓﺖ ﻭﺿﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﻤﺎﺯ ﻧﺨﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﺯ ﺧﻮﻧﺪﻥ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻫﻤﺶ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﺍﻣﺎ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻫﺎﺵ ﻭ ﻧﺎﻟﻪ ﻫﺎﺵ ﮔﻮﺵ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ.... ﺩﺭﺳﺘﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﺷﺎﻫﺰﺍﺩﻩ ﯼ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﺵ ﭘﯿﺸﺶ ﻧﺒﻮﺩ.ﺣﺎﻻ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﺎﺩﯼ ﭼﻄﻮﺭﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩ؟.ﯾﺎﺩﺵ ﺍﻭﻣﺪ ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻦ ﺷﺎﺩﯼ ﺭﻭ ﺩﻓﻦ ﮐﻨﻦ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺍﻧﻘﺪﺭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎﺯ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺑﺎﺯﻡ ﺭﺳﻮﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺶ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ.ﺣﺎﻻ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ ﻣﺎﺟﺮﺍ ﯾﺎﺩﺵ ﻣﯽ ﺍﻭﻣﺪ.ﺣﺎﻻ ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﺭﻭ ﻧﺪﺍﺭﻩ. ﺷﺎﺩﯼ ﺗﺮﮐﺶ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﭘﺴﺮ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺷﺶ ﻫﻔﺖ ﺭﻭﺯ ﺑﯽ ﻫﻮﺵ ﺑﻮﺩﻩ.ﺭﻓﺖ ﺳﺮﺍﻍ ﺿﺒﻂ ﺻﻮﺗﺶ ﻭ ﺭﻭﺷﻨﺶ ﮐﺮﺩ ﯾﺎﺩ ﺷﺎﺩﯼ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺍﯾﻦ ﺁﻫﻨﮓ ﺑﻮﺩ: ﻋﻬﺪ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻫﺮﺟﺎ ﯾﺎﺭ ﻭ ﻫﻤﺘﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﺗﻮﯼ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺕ ﻣﺮﺩ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﯽ ﺷﺐ ﭘﺮ ﺳﻮﺯ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺳﺮﺩﺕ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﻋﻬﺪ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﯾﺎﺭ ﻭ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﯽ ﻣﻬﺮﯼ ﺗﻮ ﻣﻦ ﻭﻓﺎ ﺩﺍﺭ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﯽ ﺷﺐ ﭘﺮ ﺳﻮﺯ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﺒﻬﺎﯼ ﺳﺮﺩﺕ ﺁﺗﺶ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﺭﻓﺖ ﺗﻮﯼ ﺭﺧﺖ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ.ﭼﺸﻤﺎﺷﻮ ﺑﺴﺖ ﻭ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺣﺲ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﺩﯼ ﺻﺪﺍﺵ ﻣﯿﮑﻨﻪ.ﺧﻮﺏ ﮔﻮﺵ ﮐﺮﺩ.ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺷﺎﺩﯾﻪ. ﺷﺎﺩﯼ ﺭﻭ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﻃﺮﻓﺶ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﻭ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺭﺧﺖ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﻠﻨﺪﺵ ﮐﺮﺩ.ﺩﯾﮕﻪ ﻏﻢ ﺭﻭ ﺭﻭﯼ ﺳﯿﻨﺶ ﺣﺲ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩ.ﺣﺲ ﺧﻮﺑﯽ ﺩﺍﺷﺖ. ﺷﺎﺩﯼ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻧﺒﺎﺵ.ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯿﺘﻮﻧﯿﻢ ﭘﯿﺶ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﯿﻢ.ﺷﺎﺩﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ ﻫﻨﻮﺯ ﺩﻟﺖ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ؟ﭘﺴﺮ ﮔﻔﺖ:ﺁﺭﻩ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ.ﺷﺎﺩﯼ ﻣﺜﻞ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺎﺭ ﻟﺒﻬﺎﺷﻮ ﺭﻭﯼ ﻟﺐ ﻫﺎﯼ ﭘﺴﺮ ﮔﺬﺍﺷﺖ.ﺣﺎﻻ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﯿﺶ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ﺑﻮﺩﻥ.ﺣﺎﻻ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﺮ ﺩﻭﺷﻮﻥ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺍﺑﺪﯼ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ.http://www.roz2pix.rozblog.com

ادامه مطلب...

تاریخ: دو شنبه 9 خرداد 1390برچسب:داستان عاشقانه,داستان غمگین, داستان با حال,داستان مرگ,